Slavonië

Slavonië is een historische regio in Centraal-Oost-Europa met een rijk en gevarieerd erfgoed van meer dan 1000 jaar. Niet te verwarren met het Slavische volk dat afkomstig is uit Oost-Europa, werd de naam “Slavonië” aan deze regio van Kroatië gegeven door koning Ladislaus I van Hongarije in het jaar 1103 n.Chr. Het heeft een oppervlakte van 19.928 vierkante kilometer, wat ruwweg neerkomt op 15% van de totale oppervlakte van Kroatië en ongeveer 4% van het totale grondgebied van de Europese Unie (EU). Geografisch gezien wordt de regio begrensd door de riviervalleien van de Drava en de Sava, de berggebieden van Kroatië en Bosnië/Herzegovina en ook door de rivier de Donau. 

De geschiedenis is nauwsluitend verbonden met die van Kroatië. Als een van de vroegste regio’s die in de opgetekende geschiedenis opdook (rond de 8e eeuw na Christus), speelde Slavonië al een belangrijke rol bij de vorming van de Kroon van Sint Stefanus. Door de ligging van de regio die langs belangrijke handelsroutes lag, leidde tot vele oorlogen en veldslagen die hier werden uitgevochten tussen Kroatische stammen en de binnenvallende troepen uit het westen (d.w.z. het West-Romeinse Rijk). Dit had een belangrijk effect op het culturele erfgoed van de regio, dat elementen van zowel oosterse als westerse invloed bevat. 

Omdat de regio gelegen was tussen Kroatië zelf, Bosnië/Herzegovina en Dalmatië, kende zij gedurende meer dan 1000 jaar verschillende vormen van buitenlandse regeerders. De eerste bekende heerser hier was Stjepan Lišanac die in 1070 na Chr. de macht over de regio kreeg. Lišanacs nakomelingen regeerden over de regio tot aan 1333 na Chr., toen koning Bela IV heel Kroatië onder zijn eigen koninklijke kroon verenigde. Als gevolg hiervan verleende Keizer Karel “Koninklijke Vrijheid” aan Slavonië, wat betekende dat de regio gedurende deze periode autonomie genoot ten opzichte van andere delen van Kroatië.